Όποια κι αν είναι η συμπεριφορά του παιδιού, ο τρόπος για να οδηγηθούμε προς την αντιμετώπιση είναι πάντα κοινός:

1. 1.Να καταλάβουμε τα κίνητρα της κακής συμπεριφοράς του παιδιού. Τι σκοπό έχει και σε ποιο όφελος αποσκοπεί.
2. 2.Όπου είναι εφικτό να αφήνουμε τα παιδιά να βιώνουν τις συνέπειες των πράξεων και των επιλογών τους.
3. 3.Να τα αντιμετωπίζουμε πάντα με σεβασμό. Μην ξεχνάτε ότι αποτελούμε γι αυτά μοντέλο. Μιμούνται τις δικές μας συμπεριφορές.
4. 4.Ενθάρρυνση. Κάνετε ότι μπορείτε για να τονώσετε την αυτοεκτίμηση τους ενώ ταυτόχρονα δείξτε εμπιστοσύνη στις ικανότητες τους. Είναι σημαντικό η στάση σας να αποπνέει σιγουριά ότι το παιδί θα συμπεριφερθεί σωστά. Μην λειτουργείτε με όρους αυτοεκπληρούμενης προφητείας.

Επιβάλλετε συνέπειες

Επιβάλλετε συνέπειες αλλά θυμηθείτε ότι για να λειτουργήσουν και να έχουν αποτέλεσμα θα πρέπει να τηρούν τους παρακάτω κανόνες:

• Οι συνέπειες θα πρέπει να έχουν σχέση με τη συμπεριφορά
• Όπου είναι δυνατόν θα πρέπει να προσφέρονται δυνατότητες επιλογής
• Το παιδί θα πρέπει να ξέρει ότι έχει μια (μόνο μια όμως) ευκαιρία για να βελτιωθεί
• Η στάση σας θα πρέπει να είναι φιλική και ο τόνος σας διδακτικός. Σε καμία από τις παραπάνω περιπτώσεις δεν θα βοηθούσε επιθετική στάση από πλευράς σας. Το παιδί δεν θέλουμε να πάρει το μήνυμα ότι γίνεται πόλεμος και αυτή είναι άλλη μια μάχη. Τα όπλα πέφτουν όταν η μια από τις δυο πλευρές δείξει ότι αδιαφορεί για τον πόλεμο αυτόν.

Σεβασμός και προειδοποίηση- Όχι τιμωρία

Η τιμωρία εμπεριέχει μια χροιά αυθαιρεσίας και επίδειξης δυνάμεων. Μας βάζει λοιπόν στο   παιχνίδι του πολέμου, το οποίο είπαμε ότι πρέπει να αποφύγουμε. Σε οποιαδήποτε τέτοια περίπτωση το παιδί θα πεισμώσει και θα καταλήξουμε σε διαμάχες όπως:

-Γι αυτό που έκανες έχασες το απογευματινό παιχνίδι!Δεν θα βγεις έξω σήμερα!

-Εγώ θα πάω κι εσύ πες ότι θες!

Και ο πόλεμος θα συνεχίζεται...

Η τιμωρία λοιπόν δεν προσφέρει τίποτα. Αν και ανακουφίζει στιγμιαία τον γονιό όταν είναι εκνευρισμένος και τον κάνει να νιώθει ότι έχει τον έλεγχο, στην πραγματικότητα φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα και το παιδί δεν διδάσκεται τίποτα ήταν προτιμότερο λοιπόν τη στιγμή που το παιδί εκδηλώνει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά, όσο πιο ήρεμα γίνεται να του εξηγήσουμε γιατί δεν πρέπει να το κάνει και στη συνέχεια να το προειδοποιήσουμε πως αν δεν σταματήσει τότε   δεν θα....οτιδήποτε, αρκεί να είναι κάτι που θα του κοστίσει και κυρίως θα μπορείτε να το ελέγξετε. Δεν θα ήταν φρόνιμο π.χ. αν του απαγορεύατε να δει τηλεόραση από τη στιγμή που υπάρχει μια στο δωμάτιο του.

Ενθάρρυνση

Η θετική ενίσχυση και η ενθάρρυνση είναι σημαντικές στρατηγικές βελτίωσης (μακροπρόθεσμα) της συμπεριφοράς των παιδιών μας. Χτίζουμε έτσι όπως είπαμε θετικές βάσεις για να δημιουργηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα σε εμάς και στα παιδιά μας.